ارائه الگوئی برای پیش بینی روند مرگ ناشی از سوانح ترافیکی در ایران

چکیده سابقه و هدف: با توجه به نگرانی ها و دغدغه ها و عوارض شناخته شده سوانح ترافیکی، تاکنون الگوی واقع بینانه ای برای پیش بینی مرگ و میر ناشی از حوادث ترافیکی دست کم در ایران صورت نگرفته است. هدف مطالعه حاضر ارائه یک الگوی عملی و پایا برای پیش بینی روند مرگ و میر ناشی از حوادث ترافیکی برای یک دوره دو ساله می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تمام مرگ های ناشی از حوادث ترافیکی در فاصله سالهای 1383 تا 1389 مورد آنالیز قرار گرفت. برای تعیین روند مرگ در کشور از مدلهای سری زمانی باکس و جینکینز استفاده شد. مرگ ناشی از سوانح ترافیکی برای سالهای 1390و 1391 پیش بینی و سپس با آمار واقعی در 9 ماه اول سال 1390 مقایسه شد. یافته ها: برای سال1390، 21548 (95%ci ,15426- 27669) مورد مرگ مرتبط با سوانح ترافیکی با رشد منفی 32/7 درصد نسبت به سال 1389 پیش بینی شد. همچنین برای سال 1391 تعداد 20404 (95%ci ,9914- 30893) مورد مرگ ناشی از سوانح ترافیکی با رشد منفی 31/5 درصد نسبت به سال 1390 برآورد گردید. نتیجه گیری: توجه به نتایج واقعی بدست آمده تا پایان دی ماه سال 1390، در مقایسه با نتایج پیش بینی شده طبق مدل برازش داده شده به سری زمانی نشان می دهد که درستی پیش بینی مدل انتخابی، 93 درصد می باشد که میزان قابل قبولی می باشد. واژگان کلیدی: پیش بینی، مدل، مرگ ، سوانح ترافیکی، ایران.